Kaart van Manhattan

 

Skyline van New York vanaf Liberty Island

Dinsdag 19 februari: New York, dag 1

Onze vlucht uit Zaventem vertrekt rond 9 u. Net zoals onze reis naar het zuidwesten van Amerika in 2006, vliegen we opnieuw met Continental Airlines. Tijdens de vlucht genieten we van prachtige uitzichten over Groenland. In 2006 zagen we daar niets van omdat het weer toen een pak minder was. Fre neemt de nodige foto’s vanuit het vliegtuig.

Rond 11 u plaatselijke tijd landen we op de vlieghaven van Newark. Om de één of andere reden (is het de wind?) lijkt de landing in New York steeds moeilijk. Op het eerste gezicht lijkt het mooi weer, alleen is het een beetje koud. Maar dat weet je natuurlijk als je New York bezoekt in februari. We beslissen uiteindelijk om de trein te nemen vanuit de luchthaven naar Manhattan in plaats van een taxi of bus. Het ticketje kochten we aan een automaat in de lucthaven. Dat verliep in elk geval vlot. In de trein was er geen zitplaats. Bij de volgende halte kunnen we alsnog gaan zitten en op dat moment komt er een nogal zwaarlijvige zwarte ‘skater’ met een onweergezicht voor ons zitten. Door zijn omvang beslaat hij twee zitjes. Welkom to the USA! Na een half uurtje komen we aan in Penn Station. Daar heerst er algehele drukte, maar daar waren we op voorhand voor gewaarschuwd. We zien dat ons hotel (Edison Hotel) op Times Square maar een tiental blokken verwijderd is en besluiten de tocht te voet te ondernemen. Dit bleek een slecht idee te zijn want de wieltjes van onze nieuwe valiezen blijken niet van die kwaliteit te zijn dat ze gemaakt zijn om over het voetpad van 7th Avenue te hossen. Resultaat, het enige wat we voorlopig van de Big Apple te zien krijgen is duizenden voeten en de stoep.

We zijn vrij moe van de lange tocht maar de dag is nog jong in New York en we besluiten op zoek te gaan naar het Rockefeller Center, niet zo ver uit de buurt. We kopen een ticketje dat ons tweemaal toegang geeft tot het uitkijkpunt op het dak, nu onmiddellijk en bij zonsondergang. De lift brengt je in seconden naar de 67ste verdieping. De ijzig koude wind dringt door merg en been (hoe zal dat dan vanavond voelen??) maar voor de rest is het uitzicht er prachtig. Als één van de eerste zichten van NY kan dit tellen! Je ziet mooi het Central Park, het Chrysler Building, het Empire State Building en in de verte het Vrijheidsbeeld. Het valt ons op dat de hoogbouw in New York opgedeeld is in twee zones. De eerste hoogbouw vind je op de top van Manhattan (waar vroeger de Twin Towers stonden). Het tweede gebied met hoogbouw zie je dan ter hoogte van Central Park. Ertussen heerst vooral de laagbouw. Manhattan is dus niet volledig volgebouwd met skyscrapers. Ook valt ons op dat Central Park wel gigantisch groot is.

Terug beneden bezoek we de beroemde ijsschaatsbaan aan de voet van Rockefeller Center. De grote kerstboom was juist afgebroken maar er waren nog heel veel mooi verlichte kleinere bomen. De ‘locals’ maken graag gebruik van deze ijspiste. Al kon de ene wel een stuk beter schaatsen dan de ander maar dat is hier natuurlijk niet anders…

In de buurt bezoek we ook de Apple – winkel met alle nieuwste technologische snufjes. Ook nemen we een kijkje in de NBC – store, de winkel van het televisiestation dat deels vanuit de Rockefeller uitzendt. Er is een enorme merchandising te bewonderen van allerlei TV – series die door NBC geproduceerd worden (Heroes, Friends, …).

Na een kort bezoekje aan het hotel om ons wat op te frissen, maken we kennis met Times Square by night. OVeral lichtjes en peperdure reclame. Hoewel je er de drukte bij moet nemen is het wel leuk dat ons hotel zo dicht bij dit centrale punt ligt (zeker voor een eerste keer NY). Het uithangbord van M&M’s World is erg kleurrijk, je kunt er niet naast kijken? Meteen besluiten we eerstdaags onze voorraad te gaan inslaan. We merken op één van de vele hoge gebouwen ook de bol op die jaarlijks met Nieuwjaar naar beneden komt tijdens de ‘countdown’ van oud naar nieuw.

Daarna beslissen we om terug naar Rockefeller Center ge gaan. Isabel haar vermoeden blijkt correct:met temperaturen rond het vriespunt en een ijzige wind zijn het alleen zotten zoals wij die 260 m boven de grond willen vertoeven. Isabel zoekt nog wat beschutting maar Fre, fanatiek als altijd, laat zich niet kennen, neemt foto’s en filmt de heleboel. Rond 22 u vallen wij uitgeput in ons bed, we zijn ongeveer 24 u wakker. Ondanks het feit dat we doodop zijn, hebben we het gevoel dat we van alles missen omdat we moeten slapen, en date gevoel hebben we nog nergens anders gehad.

Woensdag 20 februari: New York, dag 2

Na een lekker ontbijt in het fijne maar drukke diner van het hotel, nemen we de metro naar Battery Park, gelegen op het uiterste puntje van Manhattan. Het is helder weer maar alweer een verdomd koude wind. Vandaag willen we het Vrijheidsbeeld en Ellis Island bezoeken. Battery Park op zich is al een goed begin van de dag. Je krijgt er een mooi zicht op recentere glazen wolkenkrabbers in combinatie met oudere skyscrapers met een mooie, verrassende architectuur. De oude wolkenkrabbers zijn eigenlijk wel de mooiste. De afwerking is echt prachtig tot in het kleinste detail.

We schuiven aan in de rij voor de boot, maar ontdekken dat we verkeerd staan. Je moet namelijk eerst je ticket gaan kopen in Castle Clinton. Terug in de rij voor de boot (die we ondertussen hebben gemist, de volgende laat echter niet lang op zich wachten) ontdekken we de erg strenge veiligheidsmaatregelen. Frederik heeft bijvoorbeeld een fleecetrui met rits aan, maar moet deze uittrekken. Ook schoenen, riemen, juwelen, en dergelijke moet je afdoen voor je door de detector mag. Vooral in deze tijd van het jaar, met veel laagjes om je tegen de ijzige koude te beschermen, vormt dit een heel karwei. Op de boot besluiten we het beste uit onze boottocht te halen en nemen een staanplaats op het bovendek. Hoewel de zon straalt en dit Manhattan een extra glans heeft, snijdt de koude wind door merg en been. Foto’s nemen lukt maar alleen maar voor een paar minuten, dan moeten de handschoenen weer aan. We varen richting Statue of Liberty.

Bij onze ticketjes kregen we een ongevraagde maar welgekomen extra: we mogen het Statue of Liberty vanbinnen bezoeken en beklimmen. De veiligheidsmaatregelen zijn ongezien. Al onze bagage (rugzak en handtas) dienen in een locker te worden opgeborgen. Daarna staan we een tijdje in de rij voor een mysterieuze deur waar we met groepen van een dertigtal mensen worden doorgelaten. Eens door de deur zien we waarom. Opnieuw mogen we alles afspelen: jas, muts, handschoenen, schoenen, juwelen, horloge, pull, … om eerst door een detector te lopen en dan te blijven stilstaan in een vierkante box waar tegen alle kanten van je lichaam lucht gepompt wordt (is dit een soort automatische fouillering?). Als het licht op groen springt mag je doorlopen en heel de boel weer aantrekken, terwijl je erg onvriendelijk aangespoord wordt door Amerikaanse veiligheidsagenten die hun job wel erg serieus nemen. De bedenking dat je veel makkelijker met een helikopter/vliegtuig een aanslag kan plegen op het Vrijheidsbeeld (in plaats van van binnenuit te werken), is een gedachte die ze hier met alle geweld trachten te verdringen. Bovendien mag slechts de helft van het Vrijheidsbeeld meer bezocht worden. Na 11/09 mag men uit veiligheidsoverwegingen niet meer naar de kroon. Het nut van deze actie ontgaat ons een beetje. Iemand die schade wil aanrichten, zal hierdoor echt niet worden gestopt. Soit, bij het bezoek zie je eerst de originele fakkel en dan een tentoonstelling van hoe het beeld tot stand kwam, werd verscheept en in NY werd opgebouwd. Op het uitkijkpunt aan de voet van het eigenlijke beeld, amuseren we ons kostelijk met het nemen van foto’s van de dame vanuit kikkerperspectief.

Terug beneden wandelen we nog eens rond het beeld en de erg majestueuze voet en rennen dan naar de boot richting Ellis Island om zo weinig mogelijk tijd met wachten te verliezen.

Terug op de boot richting Ellis Island worden we weer geconfronteerd met de ijzige koude. Gelukkig is het niet lang varen. De gebouwen op Ellis Island zijn erg mooi gerenoveerd. Het komt gezellig over, deels ook door de mooie middagzon. Ten tijde van zijn hoogdagen zal dat misschien wel even anders geweest zijn. In ons ticket zit de audioguide inbegrepen. En zoals het altijd gaat met audioguides geven we het na verloop van tijd op om er naar te luisteren, maar niet alvorens heel wat interessante weetjes mee te pikken. In Ellis Island moet je goed je verbeelding gebruiken om een idee te hebben van hoe het eraan toeging. De vele foto’s helpen je goed op weg. Ook de verzamelde, achtergebleven koffers in de centrale hal zijn goed gevonden. Aan het eind van ons bezoek zijn we zodanig in het verhaal mee dat we 5 dollar neertellen om op zoek te gaan naar eventuele familieleden die de grote oversteek hebben gemaakt. Na een tijd zoeken stoten we op een Potvliege uit Oedelem (familienaam Fre, naburige gemeente) en op een andere Potvliege die blijkbaar kapitein was op één van de schepen die meermaals de tocht vanuit Antwerpen naar New York maakte. Aangezien de familienaam eerder zeldzaam is, moet hier wel ergens een verband zijn. We besluiten het thuis verder uit te zoeken. In de cafetaria eten we nog een snelle hap en nemen dan terug de boot naar Manhattan.

Vanuit Battery Park wandelen we richting Ground Zero. Het weer is ondertussen wat overtrokken. In de centrale hallen van het World Financial Center kun je vrij binnen wandelen en heb je het beste zicht over Ground Zero. Op de begane grond zie je weinig of niets aangezien alles afgeschermd is met hekken en je enkel met badge met foto toegang hebt. Het is nog steeds een gigantische bouwput. Vanuit het World Financial Center zie je ook de schade die aan de omliggende gebouwen werd toegebracht. Eén van de naburige gebouwen wordt nu nog steeds afgebroken, zeven jaar na de aanslagen. Als we over West Street, richting Broadway wandelen, komen we het koperen herdenkingsmonument voor de omgekomen brandweerlui tegen. Het zit wat weggedoken tussen allerlei stellingen. Een beetje verder is er ook een klein museum ter nagedachtenis aan 11/09. We vragen er de weg naar het kruis dat een hele tijd centraal in de put heeft gestaan om de slachtoffers te herdenken. Dit kruis is opgebouwd uit een verzameling puin van de voormalige WTC torens. Ze sturen ons richting Sint-Paul’s Chapel (ervoor ligt een oud kerkhof, raar beeld, zo midden in een grootstad) maar lijken het zelf ook niet goed te weten. Na een tijdje zoeken in die buurt vinden we het terug in Church Street. We wandelen Church Street zuidwaarts richting Trinity Church en Wall Street. Het valt ons op dat er toch wel erg veel kerken in New York zijn en dit voor een stad die symbool staat voor een moderne wereld, waar geloof niet zo’n belangrijke rol lijkt te spelen. We gaan even binnen in Trinity Church en bezoeken daarna Wall Street. We nemen eventjes de tijd voor een picture time waarna we op zoek gaan naar de bekende stier van Wall Street. We lopen Wall Street oostwaarts bijna helemaal af, totdat we een local tegenhouden die ons meldt dat de stier op Broadway te vinden is. Toch wel een halfuurtje verloren aan de zoektocht naar dat beest. Ondertussen is het ongeveer donker en kunnen we er eigenlijk niet echt meer goede foto’s van maken.

We zijn doodop en besluiten de metro te nemen naar Little Italy, om een restaurantje te vinden. Little Italy is de wijk waar indertijd de Italiaanse immigranten zich vestigden. Ondertussen wordt de wijk wat verdrongen door de naburige wijk Chinatown. Voor ons lijkt Little Italy niet te zijn wat we er van hadden verwacht (ligt het aan de duisternis, de vermoeidheid of verwachtten we er gewoon te veel van?). We vinden er niet onmiddellijk onze draai en stappen dan maar het eerste restaurant binnen waar volk zit en waar de prijzen schappelijk lijken. We begrijpen niets van de menukaart (in Italië zelf hebben we daar nochtans geen problemen mee). Blijkbaar dien je eerst pasta te bestellen en daarna nog een hoofdschotel. Enfin het resultaat is dat onze pasta nog redelijk in de smaak valt maar we de volgende gang bijna ongeroerd laten. De Amerikanen vragen wat er scheelt en vragen of we het wensen mee te nemen. We weigeren beleefd maar een beetje beschaamd. Dit is ons nog nooit overkomen. Frederik heeft absoluut geen trek meer (er ligt nochtans lekkere broccoli met vlees op zijn bord) en Isabel haar eten ziet er gewoon niet uit (grote brokken van wat kip zou moeten zijn in een waterige tomatensoep). Een niet zo geslaagd einde van een fijne drukke en leerrijke dag. Hoewel het eigenlijk nog niet zo laat is, besluiten we de metro te nemen en onder de wol te kruipen. Opnieuw overvalt ons het gevoel dat we van alles missen.

Donderdag 21 februari: New York, dag 3

Op het weerbericht voorspellen ze neerslag voor morgen (terwijl het nu nog klaar helder weer is), waardoor we onmiddellijk besluiten het Empire State Building te bezoeken, zodat er boven nog iets te zien valt. We hoeven totaal niet aan te schuiven, maar verbazen ons over het eindeloos ogend aantal hekkens die er staan om de mensen in drukkere tijden langs te leiden. Amai, daar zouden we niet willen in staan.

Het zicht op Empire State Building is een stuk anders dan op Rockefeller Center, waardoor ook dit weer de moeite waard is. Als we moesten kiezen, zouden we zeggen: ga voor het Rockefeller Center. Daar kun je prachtige foto’s maken van het Empire State Building en Central Park, maar dan heb je natuurlijk wel niet op de Empire gestaan. Na ons bezoek aan het Empire State Building drinken we een chocolademelk bij een Starbucks op de hoek en bespreken we de rest van onze dagplanning.

We besluiten de metro naar Brooklyn te nemen, om via de Brooklyn Bridge terug naar Manhattan te keren. Zodra we de metrohalte High Street uit zijn, is het even zoeken voor we onze oriëntatie terug hebben. Een vriendelijke NY’er helpt ons op weg en raadt ons ‘en passant’ een lekkere patisserie aan. Jammer dat taartjes niet echt een evenwichtig middagmaal vormen voor een zwangere vrouw. Voor we de brug op gaan, wandelen we eerst nog richting Empire Fulton Ferry Park en Brooklyn Bridge Park. Je hebt er een prachtig uitzicht over de skyline en op Brooklyn Bridge en Manhattan Bridge. Er is niemand te zien, behalve een zeldzame local die zijn hond uitlaat. We hebben eventjes het gevoel dat we NY voor ons alleen hebben. Bij een kinderwinkel waar we de enige klanten zijn, dromen we over de toekomst van onze kleine spruit. We moeten even zoeken voor eten en stellen ons tevreden met een stuk pizza (niet veel evenwichtiger dan taartjes, maar soit). In deze eettent is er ook een immens herdenkingsbericht voor de aanslagen van 11 september aanwezig. Er is geen wijk of plaats waar de gevolgen van deze zwarte dag niet herdacht worden. Het valt ons trouwens op dat de bevolking in Brooklyn heel anders samengesteld is dan in Manhattan. Manhattan is nog steeds de wijk voor de zakenman en toeristen, Brooklyn is meer een samenstelling van de uitgebreide mix van Amerikaanse bevolkingsgroepen. Ook de bebouwing is hier heel anders: hier is bijna geen enkele wolkenkrabber te zien in tegenstelling tot Manhattan.

In Water Street fotograferen we een oude opslagplaats en zien later exact dezelfde foto terughangen in het MOMA. We voelen ons eventjes artiest. Dan wandelen we de brug over, rustig genietend van het uitzicht en de geluiden van de stad. De Brooklyn Bridge is een knap staaltje van architectuur. De ijzeren kabels die de brug in de lucht moeten houden vertrekken sierlijk vanuit de top van de pijlers van de brug en komen esthetisch tesamen op het wandelpad. Ook de gemetselde pijlers wekken ontzag op. De brug is in twee verdiepingen gebouwd: bovenaan het wandel- en fietspad, onderaan de rijvakken voor het gemotoriseerde verkeer. Tussen de kabels is het genieten van de immense skyline van New York.

Terug in Manhattan lopen we voorbij de City Hall en nemen de metro naar Central Park. We wandelen meer dan twee uur in het park en geraken nog niet eens in de helft. We zien de beelden van Alice in Wonderland en Hans Christian Andersen, de gesloten Carroussel, the Lake en het herdenkingsmonument (‘Imagine’) voor John Lennon. Tussen de bomen steken gelijk waar steeds een aantal wolkenkrabbers uit. Een zeer mooi zicht.

We dineren bij Jimmy’s Coffee Shop. We moeten vrij lang wachten op onze menu. Door haar zwangerschap durft Isabel geen steak te bestellen, uit vrees dat die niet voldoende doorbakken zou zijn. Voor haar op het menu: ‘broil salmon’, voor Fre ‘Romanian Steak’. Bij het bestellen geeft men aan dat de zalm lang zal duren. Het is niet de beste zalm dat Isabel ooit gegeten heeft, maar enfin, een hongerige maag is snel tevreden. Naast ons bestelt een oudere vrouw een hamburger met extra groenten. Eerst dachten we dat er toch nog hoop is voor de Amerikaanse gezondheid? Tot onze verbazing laat ze de extra groenten in haar bord liggen en vraagt nadien ‘a bag’, … for the dog. Alweer een illusie minder.

Na het avondeten brengen we nog een bezoek aan Macy’s, meer specifiek de afdeling kinderkledij, waar we voor onze kleine kapoen 2 bodytjes en een starterssetje kopen (pyjama, dekentje, broekje, body, mutsje). Zo’n late openingsuren zouden ze bij ons ook moeten hebben (al zijn de werknemers het daar waarschijnlijk niet mee eens). We wandelen nog naar Madison Square Garden waar we de tickets ophalen voor de Knicks – game, op vrijdagavond. Moe maar voldaan keren we terug naar het hotel waar het niet lang duurt voor we in slaap vallen.

Vrijdag 22 februari: New York, dag 4

Het sneeuwt in New York!! Wat een verschil met gisteren. Broadway en Times Square in de sneeuw, het is weer eens wat anders. De lucht zit grijs. Op de televisie zien we beelden van de luchthavens in New York. Geen enkel vliegtuig kan opstijgen waardoor we vanaf dan elk weerbericht van dichtbij volgen om te zien of we wel naar huis zullen kunnen. Er ligt overal tientallen centimeters sneeuw. Op tv zien we beelden van Central Park in de sneeuw. Ongelofelijk dat we daar gisteren nog gewoon rondliepen terwijl er nu pakken sneeuw liggen.

Om niet te nat te worden, besluiten we een binnen activiteit te gaan doen en gaan op zoek naar het MOMA, het Museum of Modern Art. Niet Fre’s cup of tea maar Isabel wil dit gezien hebben. De wandeling door de sneeuw is eens wat anders. Sneeuwruimers proberen Broadway sneeuwvrij te maken, waterdamp stijgt langs de riool deksels naar omhoog de straat op, de voetpaden zijn onder gesneeuwd, … De deal is dat Fre fotografeert wat Isabel aangeeft en verder een beetje uitrust op de schaarse bankjes.Warhol, Monet, Picasso, Pollock, …, ze hangen er allemaal.Isabel rammelt haar cursus kunstgeschiedenis van enkele jaren terug op. Als we uit het MOMA komen, zien we dat het opgehouden is met sneeuwen maar de lucht zit dicht en we zijn blij dat er vandaag geen vergezichten over NY op het programma staan. Het draait rond het middaguur en we verorberen een korte maaltijd in een restaurantje waar veel teveel obers werken voor het aantal klanten dat maar binnen zit. Daarna gaan we terug de metro in richting New York Public Library. Isabel heeft sowieso een boontje voor bibliotheken in het buitenland, maar sinds de film ‘The Day After Tomorrow’ (die zich een groot stuk afspeelt op deze plaats) wil ook Frederik deze bibliotheek zien. De inkomhal en de leeszaal getuigen van steenrijke sponsors en Amerikaanse grandeur. De gangen en trappenhallen doen je erg nietig voelen in dit centrum van kennis. De centrale leeszaal is immens groot. Bijna ondenkbaar in onze streek. Vele studenten zitten gepassioneerd in dikke boeken te snuffelen en storen zich wel een beetje aan de vele bezoekers die er rondlopen. Maar voor één keer trekken we ons daar niets van aan. Je krijgt niet elke dag de kans om hier rond te lopen.

Treinreizigers zoals we zijn, brengen we nog een bezoek aan Grand Station (ook alweer gekend uit de animatiefilm ‘Madagascar’). De vertrekhal is erg druk met een enorme American Flag boven één van de ingangen. Het plafond waarvan het erg moeilijk foto’s nemen is, is erg mooi. Alle sterrenbeelden worden weergegeven. De sterren zelf worden voorgesteld door kleine lampjes.

In de late namiddag keren we terug naar het hotel om ons op te frissen want we gaan vanavond naar de New York Knicks in Madison Square Garden. New York Knicks – Toronto Raptors is de wedstrijd vanavond. De tickets werden via het internet besteld bij de start van de losse ticketverkoop ergens in oktober. We willen geen seconde van het gebeuren missen. Madison Square Garden is een immense zaal die wel ontzag opwekt. Onze plaatsen terugvinden is niet moeilijk, alles staat goed aangeduid. Onderweg komen we allerlei kraampjes met eten en drinken tegen. Dat zal dus ook geen probleem worden. Nadat we onze plaatsen gevonden hebben, haalt Isabel eten terwijl Frederik hem alvast uitleeft met het nemen van foto’s. Bij het bestellen van een pizza ziet Isabel op het prijsbord een aanduiding staan voor een souvenir drink. 75 cl sprite of cola in een beker met het Knicks – logo is het resultaat. Veel te veel geld maar wel een mooie herinnering. Alvorens de match begint worden de volksliederen gezongen. Normaal gezien zingt men alleen maar het Stars & Stripes maar omdat de tegenstander van vandaag net het enige niet – Amerikaanse team uit de NBA is, wordt ook het Canadese volkslied gezongen. Wat een verschil met België. Iedereen staat recht en zingt mee. Op het middenplein wordt een zangeres begeleid door orkest. Het valt ons op dat bij aanvang van de match de zaal absoluut niet volgelopen is. Ook de zitjes naast ons zijn nog vrij. Twee heren wandelen 10 minuten na aanvang van de match binnen en zullen de hele match zitten keuvelen. Geen probleem hoor, dit lijkt hier de gang van zaken. De wedstrijd daar beneden lijkt meer een aangename achtergrond voor een avondje uit, geen doel op zich. Ook dit is een groot verschil met onze sportbeleving waar iedereen tijdens de voetbal naar de match kijkt en waar de gesprekken steevast over gemiste kansen en mogelijke fouten van de ref gaan. Voor de kostprijs van zo’n ticketje (we betaalden ongeveer x80 100) zou de aandacht toch wel naar de match mogen gaan. De wedstrijd wordt om de haverklap onderbroken (voor de nodige reclame tussendoor op de televisie), maar ook dat is doodnormaal. Er worden tijdens de vele pauzes twee meisjes ten huwelijk gevraagd en dat wordt allemaal live in beeld gebracht. Gelukkig weigerde er geen van de twee dames op het aanzoek, zou anders maar belachelijk overkomen. We zien de cheerleaders tweemaal verschijnen en pas dan realiseren we ons hoe groot die basketters wel niet zijn, want die cheerleaders zien we bij manier van spreken amper staan. Er treedt ook nog een mannelijke turnclub op tijdens de rust die allerlei gekke toeren uithaalt. Het wordt uiteindelijk een spannende wedstrijd: NY wint op de valreep met 103 – 99 van de Toronto Raptors. Een fijne Amerikaanse avond!

Zaterdag 23 februari: New York, dag 5

Hoewel er geen neerslag meer valt, zit de lucht nog grijs en potdicht. Niet zo’n mooi fotoweer maar daar hebben we tot nog toe niet mogen over klagen. We nemen de metro naar het Flatiron Building om deze rariteit te gaan bekijken. Dit is een zeer smalle skyscraper. Tijdens de bouw ervan dachten de inwoners dat het gebouw na de eerste de beste rukwind ging omvallen maar ondertussen staat het er nog altijd. Ook het naburige parkje in de sneeuw is zeer leuk en wordt gefotografeerd. Daarna gaan we opnieuw de metro in om Washington Square Park te bezoeken. We zakken diep in de sneeuw en Frederik klimt zelfs over een draad om toch maar een goede foto te kunnen maken. Resultaat: Fre zat bijna tot met zijn knieën in de sneeuw. Ook de universiteit van New York bevindt zich hier wat ook duidelijk te zien is aan de vele vlaggen die aan de gebouwen hangen. Daarna gaan we opnieuw naar de metro.

We maken een wandeling door West Village en begrijpen onmiddellijk hoe dit stadsgedeelte aan zijn naam komt. Hier valt geen hoogbouw te bespeuren en het staat er vol met soms erg Europees aandoende huizen. We lopen voorbij een brandweerkazerne met een herdenkingsplaat voor de gesneuvelde brandweerlui (deze zijn na 9/11 heel goed te herkennen aan de namenlijsten en monumenten die aan de voorgevel werden bevestigd ter herdenking van de overleden brandweerlui). In dezelfde straat vinden we het smalste huis van New York alsook het Friends – huis. In dit gedeelte van New York zouden we nog wel kunnen aarden. We eten in een erg gezellig restaurantje waar verschillende locals binnen willen maar geen plaats meer hebben. Frederik bestelt de klassieke hamburger (totaal niet te vergelijken met McDonalds) en Isabel eet een andere Amerikaanse specialiteit: havermoutpap met kaneel. Dat was lang geleden.

Na de middag maken we een vooraf uitgestippelde wandeling door Soho die je langs de verschillende mooie etalages en gietijzeren huizen brengt. Wij dachten eerst dat alleen de trappen aan de voorkant van deze huizen uit gietijzer bestonden, maar blijkbaar was de volledige voorgevel ontworpen in gietijzer. Zeer raar om te zien. Het ene huis verkeert al in betere staat dan het andere. Deze wijk is een mix van kunstzinnige en alternatieve winkels. De wandeling eindigt bij de Little Singer Building, ooit het hoofdkantoor van de naaimachinefabrikant. We lopen ook even binnen in de Victoria’s Secret ernaast en krijgen zo zin om te gaan shoppen. We nemen de metro en brengen eerst een bezoek aan het Waldorf Astoria, één van de bekendste hotels van New York. We trekken onze stoute schoenen aan, lopen binnen en nemen zonder dat iemand het in de gaten heeft de lift naar een hoge verdieping. We stappen uit en ontdekken enkele grote conferentiezalen. Wel spannend. Lift terug naar beneden. We gaan opwarmen bij een Starbucks iets verder op en zitten het andere publiek af te schieten. Stuk voor stuk eenzaten die met laptop in de aanslag het internet afschuimen. Waarom ze dit in een Starbucks doen en niet gewoon thuis is ons een raadsel. En als het zakenmensen zijn, vragen we ons af waarom die niet op kantoor zitten. Zo is het wel leuk werken natuurlijk.

Frederik wil na onze ervaring van gisteravond graag een bezoek brengen aan de NBA – shop. We hebben echter geen idee waar die zich bevindt, maar het geluk lacht ons toe. Net buiten de Starbucks zien we Fransen met een zak uit de shop voorbij wandelen. We spreken hen aan en ze wijzen ons de weg naar Fifth Avenue. We bezoeken de NBA – shop uitgebreid en Fre schaft zich een T-shirt aan. Een beetje verderop ontdekken we de Disney Store, waar we voor $ 18 of x80 12 een superzachte Winnie the Pooh – beer op de kop tikken. Ons eerste cadeautje voor onze kleine spruit. Aan de Louis Vuitton slaan we rechtsaf en komen zo bij FAO Schwarz uit, een winkel beroemd voor zijn (dikwijls levensgrote) beren. We krijgen er echter niet veel van te zien want het draait tegen sluitingstijd en we moeten opstappen. We besluiten te dineren in de buurt van Times Square en nemen de metro terug. Frederik bestelt in een populair toeristisch restaurant ‘pastrami’ (gekend als het lievelingsgerecht van Joey uit ‘Friends’), een lokale specialiteit dat hij moet geproefd hebben. De ober was zo vriendelijk ons erop te wijzen dat zijn oorspronkelijke bestelling een wel erg groot bord is, en helpt ons op weg naar wat we dan wel wensen. Isabel houdt het bij pizza hawai (volledig overdekt door een kaaslaag, die we zorgvuldig verwijderen). Na het avondeten dwarrelen we nog wat rond en bezoeken we nog de M&M’s World waar we een zakje snoepjes inslaan. In 2006 hebben wede M&M’s store in Las Vegas bezocht dus kon deze in New York niet ontbreken. Nu nog deze in Miami en we hebben alle M&M’s – stores bezocht. Misschien een ideetje voor onze volgende Amerika – reis?

Verder bezoeken we nog de Virgin Megastore. Alleen al in die laatste winkel zou je je een volledige dag kunnen bezighouden. Isabel ontdekt er een tas met de bekende soepblikken van Warhol op gedrukt (die we in het MOMA gezien hadden) maar let op haar geld. Moe maar tevreden kruipen we onder de wol.

Zondag 24 februari: New York, dag 6

Door haar allergie voor eieren en haar zwangerschap eet Isabel ’s morgens niet wat ze wil. Haar ontbijt bestaat al de hele trip uit een yoghurt,een halve meloen, cornflakes en de niet te versmaden (lekker vettige) ‘slice of bacon’. Tijd voor verandering op deze laatste dag: banana with cream. Alleen: ‘cream with banana’ was veruit een betere omschrijving geweest. Ze krijgt een schaaltje met daarin een gesneden banaan en volledig ondergespoten met slagroom. Op het eerste zicht zie je zelfs geen banaan liggen. Onder het motto: ‘hoe vettiger, hoe prettiger’, smult ze het toch helemaal op.

We hebben nog een goede halve dag te spenderen in New York en we willen vooral rustig van onze laatste momenten genieten en niet meer overal heen crossen. Isabel krijgt spijt dat ze de mooie Warhol-tas met roze strepen in de Virgin Megastore op Times Square heeft laten liggen. Daar kan nu nog iets aan gedaan worden en we besluiten terug te gaan om deze alsnog te kopen. We hangen nog wat rond op Times Square en ontdekken de megaspeelgoedwinkel Toys R Us (naar eigen zeggen de grootste speelgoedwinkel ter wereld) met een reuzenrad in de winkel ingebouwd (instappen op de kelderverdieping), een levensgroot barbiehuis met alles uit de barbiecollectie, het Vrijheidsbeeld en de Empire State Building in legoblokjes en een levensechte Tyranosaurus Rex uit Jurassic Park.

Tot slot nemen we de metro richting Bloomingdale’s, Rachel uit Friends achterna. Daar moet je niet lang zoeken naar veel te dure kledij…

Vanuit het hotel gaan we opnieuw te voet naar Penn Station en zien dus opnieuw het voetpad van 7th avenue van heel dichtbij. In Penn Station kopen we ons ticketje aan een automaat en vinden vrij snel (alleszins sneller dan verwacht) het correcte spoor. De trein ondervindt nog wat hinder van de recente sneeuwval maar dat wordt binnen de 15 minuten opgelost (ook dit is bij de Belgische NMBS wel even anders). Op de luchthaven verdoen we nog onze laatste US Dollars aan parfum.

Op de terugvlucht zit er een gezin met een kindje van nog geen twee jaar naast ons. Veel wordt er dus niet geslapen, maar soit. Na de trein en bus genomen te hebben zijn we rond 11u, in Europa ondertussen reeds maandag 25 februari, terug thuis.

Nog één nachtje

Jaja, het is bijna zover! Vannacht / morgenochtend worden we opgehaald om te vertrekken richting Zaventem. Het begint toch weeral te kriebelen. De reis is niet fantastisch voorbereid maar in grote lijnen staat vast wanneer we wat zullen doen. Al zal alles wat afhangen van het weer. De eerste 3 dagen zien er redelijk uit, daarna vooral nattigheid (in de vorm van sneeuw of regen). Maar dat wisten we natuurlijk al op voorhand.
De koffers staan klaar, het programma staat ongeveer vast dus niets houdt ons nog tegen om morgen terug de grote plas over te steken! We weten nog niet of we ter plaatse een verslagje zullen achterlaten maar het kan nooit kwaad om deze weblog af en toe eens te bekijken.

Groetjes en tot horens!
Fre en Isa

New York New York

Het begint alweer stilaan te naderen: binnen een drietal weken vertrekken we naar New York. Na onze rondreis in zuidwest – Amerika in 2006 begon het weeral te kriebelen dus besloten we de mogelijkheden eens te bekijken. Omdat een mens niet elk jaar een reis van een maand kan maken, hebben we er voor gekozen om het bij een weekje New York te houden.

We vermoeden dat het daar een opeenstapeling van indrukken zal zijn, en dat we ons dan ook gaan beperken tot de klassieke toeristische attracties: Empire State Building, Statue of Liberty, Ground Zero, MOMA, Times Square, Central Park, Brooklyn Bridge en veel meer. Als extraatje hebben we tickets gekocht voor de NBA – wedstrijd tussen de New York Knicks en de Toronto Raptors. Het seizoen van de Knicks is nu net een van de mindere van de voorbije jaren maar de indrukken van Madison Square Garden en de Amerikaans sportbeleving op zich zal al indrukwekkend zijn.

Ons hotel wordt het Edison Hotel, een zeer eenvoudig maar proper hotel op een echte toplocatie: op enkele minuten van Times Square en Rockefeller Center.

Kortom: het begint weeral te kriebelen. De warme sokken, mutsen en handschoenen liggen al klaar want het belooft daar nogal frisjes te worden met temperaturen onder het vriespunt.